PROWOKACJE ROSJI NA MORZU CZARNYM

Po wycofaniu się z umowy zbożowej Rosja zaczęła systematycznie niszczyć ukraińską infrastrukturę portową. Celem tych działań jest uniemożliwienie Ukrainie eksportu zboża, ponieważ Kreml dąży do sprowokowania globalnego głodu jako narzędzia  destabilizacji Europy. Ponadto Rosja zamierza zastąpić udział ukraińskiego zboża na rynku światowym własnym zbożem. Warto zauważyć, że rosyjskie siły powietrzne ostrzeliwują ukraińskie porty w bezpośrednim sąsiedztwie granic UE i NATO. Na przykład 24 lipca Rosja przeprowadziła atak bezzałogowców na port rzeczny na Dunaju w mieście Reni. Przeciwległy brzeg tej rzeki należy do Rumunii i Rosja celowo ostrzelała ukraiński port w bezpośrednim sąsiedztwie państwa członkowskiego Sojuszu. Nie jest to pierwsza prowokacja: 10 lutego tego roku dwa rosyjskie pociski Kalibr zostały wystrzelone na Ukrainę w pobliżu granicy z Rumunią. Putin celowo sprawdza reakcję Zachodu na bliskie ataki. Sojusz powinien zareagować na to zagrożenie, w przeciwnym razie rosyjskie rakiety i drony pojawią się na jego terytorium.

Ponadto Ukraina wraz z NATO powinna wypracować szereg niezbędnych kroków, wdrożenie których stanie się praktyczną gwarancją członkostwa w Sojuszu. Powinny one stać się swego rodzaju kierunkowskazem, który da się  wypracować w ramach posiedzenia Rady NATO-Ukraina. Chociaż Ukraina zbliżyła się do Sojuszu od czasu szczytu w Wilnie, plan działania na rzecz jej dalszej integracji, który odzwierciedlałby konkretne kroki, nie został jeszcze wypracowany. Rada NATO-Ukraina powinna stać się praktyczną platformą do wypracowania takiego planu.

Rosja stała się głównym czynnikiem destabilizującym nie tylko regionu Morza Czarnego, lecz także źródłem hybrydowego, a w przyszłości militarnego zagrożenia dla Zachodu. Ukraina udowodniła, że zasługuje na członkostwo w NATO i znacząco wzmocni Sojusz swoim wojskiem. Bruksela nie może ignorować rosnącego zagrożenia ze strony Rosji, która jest teraz bliżej Europy niż kiedykolwiek wcześniej. Rada NATO-Ukraina powinna stać się praktycznym narzędziem przeciwdziałania rosyjskiemu zagrożeniu, póki Europa ma na to jeszcze czas.